MICHA KAT: LEES MEE MET VLUCHTELING MICHA KAT (85): EDGAR ALLEN POE | THE TELL-TALE HEART

Tijdens de behandeling van de Micha-claim in eerste aanleg tegen de criminele en corrupte ex rechter Hans Westenberg in Amsterdam in 2013 hield ik de drie rechters het verhaal The Tell-Tale Heart voor van Edgar Allen Poe uit 1843 voor. Dit gaat over een man, die een ‘perfecte moord‘ wil plegen met als slachtoffer zijn huisgenoot, die hem krankzinnig maakt van irritatie met zijn creepy ‘glazen oog‘. Na intensieve voorbereidingen wil hij toeslaan, maar steeds als hij de deur van de kamer van zijn huisgenoot opent schrikt hij terug. Bij zijn zoveelste poging lijkt hij weer in te gaan binden, maar dan hoort hij een steeds luider gebonk, dat hij niet direct kan thuisbrengen. Hij komt tot de conclusie, dat het moet gaan om het hart van zijn slachtoffer, dat het ‘uitschreeuwt’ van angst. Het bonken wordt zo luid, dat hij bang is, dat de buren het horen en dan slaat hij toe: hij laat hem stikken in zijn bed met kussens en dekens. Zijn kwelgeest sterft met een ijselijke kreet. Vervolgens snijdt hij zijn lichaam aan stukken en verbergt de delen onder de dikke houten planken van de vloer. De buren, die de doodskreet van de huisgenoot hebben gehoord, informeren de politie. Als die langskomt nodigt de dader ze uit binnen te komen in de volle overtuiging, dat hij alle sporen heeft uitgewist en dat ze niets zullen kunnen ontdekken. ‘Mijn huisgenoot is op het platteland en die kreet was die van mijzelf in een nachtmerrie‘. De dader heeft de stoelen van de politieagenten in zijn overmoed precies bovenop de lichaamsdelen gezet van zijn huisgenoot. Maar dan hoort hij opeens weer datzelfde rare gebonk in zijn oren, dat hij ook hoorde in de nacht van de moord. Hij is ervan overtuigd, dat de politieagenten het ook horen en dat het moet gaan om het hart van zijn slachtoffer, dat onder de planken verder gaat met bonken. De dader stort volledig in, bekent de moord en zegt, dat ze de planken van de vloer open moeten breken om het lijk te kunnen aanschouwen.

Wat is de parallel tussen dit verhaal en de zaak Westenberg? Net als de hoofdpersoon in het verhaal van Poe heeft ook Westenberg zichzelf verraden door zijn bizarre gedrag, zijn arrogante en zelfverzekerde acties, die zijn daderschap moesten maskeren. Waar het in het verhaal het verbergen van het lijk onder de planken was, dat de dader noodlottig werd, was dat in het geval van Westenberg het beginnen van een bodemprocedure tegen mij wegens ‘smaad en laster’. Precies als in het verhaal de schuld van de dader aan het licht kwam tijdens het bezoek van de politie, zo kwam de schuld van Westenberg aan het licht tijdens de procedure. Zijn collapse kwam op het moment, dat hij zijn stelling ‘ik heb nooit gebeld‘ onder druk van de feiten moest verlaten en zijn toevlucht moest nemen tot ‘ik heb nooit inhoudelijk gebeld‘. Het lijk van Westenberg was gevonden. De planken werden geopend en wat we zagen was zo smerig, zo ontluisterend en zo crimineel, dat geen medium erover heeft durven berichten.

Het model van het ‘Tell-Tale Heart‘ als ‘kraker‘ van misdaden komen we veel vaker tegen. Het komt er om kort te gaan op neer, dat de dader vanuit zijn domheid, overmoed, maar vooral ook vanuit zijn kwade geweten, angst en schuldbesef zelf het spoor uitrolt, dat linea recta leidt naar zijn eigen ondergang. Westenberg ging tegen mij procederen, omdat hij meende zich daarmee ‘definitief’ en ‘officieel‘ – via het oordeel van zijn collega’s – te kunnen ‘witwassen‘ voor het nageslacht. Vanuit zijn arrogantie hield hij er geen moment rekening mee, dat ik me furieus zou verweren en uiteindelijk zou winnen op grond van de feiten en het recht. Ook Poe laat in zijn verhaal zijn hoofdpersoon steeds weer zeggen hoe ‘slim‘ en ‘gewiekst’ hij te werk gaat bij het plegen van deze ‘perfecte moord‘. Vanuit zijn arrogantie laat hij de politie binnen en zet de agenten neer bovenop het lijk van zijn slachtoffer.

Maar dit principe gaat nog veel verder en wordt niet alleen ingezet in individuele gevallen, maar ook door schuldige en criminele groepen, zoals de Haagse ‘elite‘ van Rutte en Demmink. Een week na de arrestatie van Jeffrey Epstein kwam De Telegraaf opeens met een artikel met als kop: ‘Deze kindermoorden zijn nog niet opgelost‘. In het stuk worden cold cases gepresenteerd van 40, 30 en 20 jaar oud. Er komt steeds meer uiterst alarmerend materiaal boven tafel over wat zich allemaal heeft afgespeeld op het ‘pedo island’ van Epstein waar honderden minderjarige kinderen zijn misbruikt en waarschijnlijk – want dat is altijd aan de orde bij dit type van elite pedofilie – nog veel erger. Ook over de delicten van de ‘Nederlandse Epstein’s‘ komt steeds meer materiaal op tafel. Het heeft er alle schijn van, dat de daders in Nederland in hun oren de hartjes horen kloppen van de door hun misbruikte en vermoorde kinderen en dat dit ze zo zenuwachtig maakt, dat ze niet anders kunnen dan opnieuw een poging doen – net als Westenberg deed met zijn procedures – zichzelf definitief ‘wit te wassen’ door ‘nieuwe hoop te bieden,’ dat in deze oude zaken een ‘dader’ zal worden gevonden. Want dat was de kern van het artikel in De Telegraaf: ‘in de verdwijningszaak van Jair Soares, die in 1995 verdween, gloort weer hoop nu de politie het onderzoek heropent en daarbij de hulp inroept van TBS’ers‘. Er gloort natuurlijk wat de oplossing van deze en de andere zaken betreft geen enkele hoop. De enige reden voor het artikel is de werkelijke daders enige hoop te bieden, dat ze nooit en te nimmer, niet tijdens hun eigen leven en niet door de geschiedenis, in verband zullen worden gebracht met deze moorden op kleine en weerloze kinderen. Maar in plaats van zichzelf op afstand te zetten van deze zaken, plaatsen ze zichzelf in de volle schijnwerpers van verdenking. Iedereen weet over wie we het dan hebben. Het zijn de mensen met vrije toegang tot de kolommen van De Telegraaf.

Monsieur Fernando S. – Tell-Tale Heart of Edgar Allan Poe (Animation)

Gepubliceerd op 17 aug. 2012

A short animation about Edgar Allan Poe “Tell Tale Heart”, 1953.

I don’t own any sound or image on this video.

MICHA KAT – LEES MEE MET VLUCHTELING MICHA KAT (84): ROBERT HUGHES | THE FATAL SHORE: THE EPIC OF AUSTRALIA’S FOUNDING
MICHA KAT – LEES MEE MET VLUCHTELING MICHA KAT (86): SABINE DARDENNE | IK WAS TWAALF EN FIETSTE NAAR SCHOOL