MICHA KAT – LEES MEE MET VLUCHTELING MICHA KAT (87): TON BIESEMAAT, PATRICK ROCTUS & KAREL HILLE | DOSSIER EDWIN DE ROY VAN ZUYDEWIJN, EEN KONINKLIJK SPEL OF WAANZIN VAN HOGER

Op de site Bol.com staat over dit boek: ‘geen afbeelding beschikbaar‘. Tevens is het boek ‘niet leverbaar‘. Op de site staat wel een review: ‘Alles waaraan Hille begint word een flop, de man zelf is een flop, een geldwolf’. Dit boek wordt – om het voorzichtig te zeggen – nou bepaald niet ‘gepromoot‘. Maar geen nood, dan schrijft Edwin toch gewoon zelf een boek? Dit lezen we hierover in het AD (september 2014) in een artikel met als kop: Margarita: ‘Laat Edwin maar met dat boek komen!’:

‘De prinses en haar echtgenoot voerden korte tijd een veelbesproken en opvallende kruistocht tegen de koninklijke familie, de Oranjes én de Bourbon-Parma’s. Een kruistocht, die wat betreft Edwin nog steeds niet is afgelopen. Hij heeft al een paar keer aangekondigd met een ‘alles-onthullend’ boek over de Oranjes te zullen komen. ‘Ik vind, dat hij er dan óf maar mee moet komen, óf moet ophouden met het er telkens alleen maar over te hebben.’‘

Maar het boek van Edwin is er nog steeds niet. Wellicht heeft dat er mee te maken, dat enkele maanden na dit artikel in het AD de hond van Edwin, Pablo, werd vergiftigd en stierf. Hiervan werd alleen melding gemaakt op de site shownieuws.nl (https://www.shownieuws.nl/video/clips/2015/de-roy-mijn-hond-pablo-vergiftigd/):

‘Pablo, de hond van Edwin de Roy van Zuydewijn, is dood. De ex van prinses Margarita is er kapot van. En hij denkt, dat zijn huisdier vergiftigd is. Tijdens het uitlaten is Pablo plotseling overleden. De hond begon hevig te braken. Daarna raakte het dier in ademnood. Volgens Edwin de Roy van Zuydewijn barst het dier, kort voor zijn overlijden, nog van de energie. Hij denkt, dat Pablo vergiftigd is en laat een autopsie op zijn trouwe viervoeter verrichten. De Roy laat een autopsie verrichten. Zo wil hij achter de doodsoorzaak komen‘.

Dus het boek van Biesemaat c.s. kunnen we niet bestellen en het boek van Edwin zelf wordt tegengehouden via de meest weerzinwekkende vormen van intimidatie. Overigens is wel de werktitel van het boek van Edwin bekend: House of Orange: Fascism, Corruption and Assassinations. Als we de titel googelen, komen we meerdere artikelen tegen (zelfs in NRC) van medio 2014, waarin wordt aangekondigd, dat het boek ‘nu snel zal verschijnen‘. Het mocht er niet van komen.

In 2009 heb ik Edwin gedurende enige maanden geadviseerd over zijn relatie met advocaten. Het contact werd gelegd via Edwin’s spindoctor van dat moment, die ik goed kende van het Amsterdams Studenten Corps. Overigens was Edwin daar zelf ook lid geweest, maar ik kende hem niet van het Corps. In deze periode heb ik Edwin een keer of vier ontmoet. Een van de dingen, die ik met name pushte was, dat hij een zaak zou gaan aanspannen tegen De Telegraaf, die hem met rond de 200 demoniserings-artikelen volledig hadden gesloopt. De krant ging daarbij zelfs zo ver mensen op te sporen van zijn schoolklassen uit zijn kindertijd, die werden gequoot over het ‘monster De Roy,’ die ‘materiaal uit de gymzaal zou stelen en zou verhandelen op het schoolplein‘, dat werk. Nooit in de geschiedenis van de Nederlandse journalistiek heeft iets dergelijks plaatsgevonden – zelfs niet over Micha Kat – en ik zag dan ook goede kansen, maar Edwin wilde dat niet. Over Edwin en zijn advocaten heb ik uiteindelijk een artikel geschreven op de juridische website Advocatie.nl, dat hier is te lezen: http://www.advocatie.nl/de-roy-van-zuydewijn-eindelijk-een-winnende-advocaat. In de kern komt het erop neer, dat Edwin – net als Micha Kat – door al zijn advocaten uiteindelijk is verraden – kleine, onbeduidende ‘overwinninkjes‘ daargelaten, net als bij Micha. Deze ‘overwinninkjes‘ dienen uiteindelijk alleen maar het systeem zelf, omdat die worden gebruikt voor de stelling: Zie je wel? De rechtstaat functioneert wel degelijk! De werkelijkheid is echter, dat deze ‘overwinninkjes’ op geen enkele wijze een verandering aanbrengen in de status quo en de ‘vijand van het systeem‘ uiteindelijk ook niets opleveren. Je kunt rustig zeggen, dat de werkelijke missie van onze complete rechtstaat uiteindelijk geen andere is dan het bewaken van de (corrupte en criminele) status quo en het beschermen van de daarvan profiterende elite. Voor de journalistiek geldt precies hetzelfde: af en toe wordt wel iets ‘aan de kaak gesteld‘ (steeds minder), maar daarbij wordt er steeds zorgvuldig op gelet, dat de belangen van het systeem en de elite geen serieuze schade oplopen. Precies om deze redenen mochten Edwin en Micha geen van hun zaken uit procederen en diende ook tegen elke prijs te worden tegengehouden, dat hun informatie bij een breder publiek bekend zou worden. Het via intimidatie tegenhouden van Edwin’s boek is wat dat betreft precies vergelijkbaar met het door Chris Klomp uit de lucht halen van Micha’s YouYube kanaal.
Bij dit alles hoort natuurlijk ook, dat je advocaten heimelijk samenspannen met de tegenpartij – de staat, de macht, het Koninklijk Huis. Edwin vertelde mij, dat zijn advocaat Peter Nicolai ‘op het moment, dat hij de deur van zijn kantoor dichttrok direct in de auto stapte en naar Huis ten Bosch reed om verslag uit te brengen aan de koningin en de stukken door te spelen‘. Dit schreef ik over het optreden van deze advocaat in het gelinkte stuk op Advocatie.nl:
Nicolaï raakte in conflict met De Roy, omdat hij hem ‘in de val zou hebben gelokt’ van de Rijksrecherche: Nicolaï zette De Roy onder druk zich samen met zijn toenmalige vrouw Margarita te laten verhoren. Tevens was De Roy van mening, dat Nicolai hen te zeer ‘benutte’ voor het genereren van publiciteit voor zichzelf, zonder daar ‘concrete acties’ tegenover te stellen.
Net als ik versleet De Roy meer dan tien advocaten, die geen van allen iets van betekenis hebben kunnen verrichten en in vele gevallen zelfs op cruciale momenten ‘stopten met werken,’ zoals in mijn geval Gerard van der Meer en Thijs Stapel.
De eerste keer, dat ik De Roy ontmoette, was in Baarn. We maakten toen een lange boswandeling, waarin hij zijn zaken en visie op het leven en de wereld uiteenzette. Daarna gingen we borrelen in het bekende restaurant De Generaal. Margarita was daar ook bij en nog een derde, waarschijnlijk de genoemde ‘spindoctor,’ die ik kende van het corps. Een andere meeting vond plaats in een donker Amsterdams grachtenpand. Ook bezocht ik enkele rechtszaken van Edwin en Margarita. Een daarvan ging erover, dat het Koninklijk Huis 100.000 Euro van Margarita’s bankrekening had gehaald – daartoe zijn ze dus in staat. Op de zitting werd onthuld, dat het Koninklijk Huis briefings krijgt van Shell op grond, waarvan ze kunnen beslissen aandelen te kopen of te verkopen. De zaal lag dubbel van het lachen. Hoewel ik Edwin leerde kennen als een zeer intelligente en visionaire man, was samenwerking uiteindelijk onmogelijk om het simpele feit, dat hij te agressief was in de communicatie. Hij was in die tijd een tikkende tijdbom, die duidelijk stijf stond van de stress. Ik kan me ook nog een meeting herinneren in Café De Jaren in Amsterdam, waarbij een van de auteurs van het boek van dit stuk Ton Biesemaat ook aanwezig was. Ik vertelde hem toen, dat ik werkte voor een organisatie, die een congres organiseerde, dat wellicht zou worden geopend door Maxima. Toen hij dat hoorde schreeuwde hij uit volle borst: ‘Maxima! Die hoer!‘.
Het boek van Edwin, dat nooit is uitgekomen, zou volgens hem inderdaad de meest schokkende bewijzen bevatten voor zijn stelling, dat de Oranjes ‘massamoordenaars‘ zouden zijn. Wellicht ligt hier bij uitstek het motief om het boek tegen elke prijs tegen te houden. Maar wat ik nooit bij hem heb kunnen begrijpen, is de paradox tussen aan de ene kant die extreme uitingen en beschuldigingen, maar aan de andere kant geen stappen willen zetten, zoals het dagvaarden van De Telegraaf, dat toen nog tot werkelijke resultaten had kunnen leiden. Want dat Edwin een goede en harde zaak had, was wel duidelijk. Dat is ook min of meer erkend, zelfs in de MSM, dat Bernhard de kwade genius was achter de hetze tegen Edwin, omdat zijn opa als advocaat over informatie zou beschikken, die het complete Koninklijk Huis ten val zou kunnen brengen – informatie uiteraard over de verregaande collaboratie van het Koninklijk Huis met Hitler en Nazi-Duitsland. Ik zou Edwin thans een laatste advies willen geven: nu het plan voor het ‘verwoestende boek‘ over de Oranjes is gestrand, probeer dan een boek te maken over je leven, de affaire, de belangrijkste players, de grootste bedriegers, de smerigste collaborateurs en de meest schokkende momenten. For history’s sake, want jouw verhaal is van eminent belang voor de geschiedenis van Nederland.

Micha Kat – Edwin de Roy van Zuydewijn antwoordt Micha Kat

Gepubliceerd op 24 apr. 2014

MICHA KAT – LEES MEE MET VLUCHTELING MICHA KAT (86): SABINE DARDENNE | IK WAS TWAALF EN FIETSTE NAAR SCHOOL
MICHA KAT – LEES MEE MET VLUCHTELING MICHA KAT (88): PITIGRILLI | COCAÏNE + CONNY BRAAM | DE HANDELSREIZIGER VAN DE NEDERLANDSE COCAÏNE FRABRIEK